Η συνέντευξη του Μιχάλη στο highsociety.gr!

Τι εισαγωγικό να γράψεις για έναν καλλιτέχνη που εδώ και χρόνια είναι από τους πιο αγαπημένους του ελληνικού κοινού; Ο Μιχάλης Χατζηγιάννης όχι μόνο «πουλάει» αλλά ανανεώνει τη σχέση του με το κοινό με κάθε καινούριο τραγούδι του που γίνεται επιτυχία σε λίγες ώρες. Όλες αυτές τις επιτυχίες παρουσιάζει σε μια μοναδική συναυλία στο θέατρο Γης στις 7 του Σεπτέμβρη,
μια συναυλία που περιμένει εναγωνίως το κοινό της πόλης, καθώς η πρώτη προγραμματισμένη συναυλία για τον Ιούνιο στη Θεσσαλονίκη αναβλήθηκε λόγω καταρρακτωδών βροχών. Πρώτος σε πωλήσεις σε όλη την διάρκεια της τελευταίας δεκαετίας, με τριπλά και τετραπλά πλατινένια άλμπουμ, sold out συναυλίες και πολυάριθμες διακρίσεις μέσα στο διάστημα 2000–2010, έχει καθιερώσει το δικό του μουσικό ύφος στην σύγχρονη ελληνική μουσική σκηνή δημιουργώντας ένα είδος σχολής που ακολουθούν πολλοί σύγχρονοι νεότεροι καλλιτέχνες. Τραγουδιστής, συνθέτης, στιχουργός, ενορχηστρωτής και παραγωγός ο ίδιος, ένας άνθρωπος πολυτάλαντος και λαμπερός επί σκηνής, είναι αδιαμφισβήτητα σήμερα το πιο περιζήτητο πρόσωπο της Ελληνικής δισκογραφίας.

-Όταν σκέφτεσαι το ξεκίνημά σου ποιος παράγοντας θεωρείς ότι ήταν ο πιο καθοριστικός για να «πάρουν μπρος» τα πράγματα;

>Η βαθιά και καθαρή αγάπη μου για τη μουσική. Αυτή που με οδήγησε στο ωδείο όταν ήμουν παιδί ακόμα, όπου τέθηκαν οι βάσεις για την μετέπειτα εξέλιξή μου. Προσωπικά και καλλιτεχνικά.

-Όλη σου τη διαδρομή από το ξεκίνημα μέχρι σήμερα ποιο συναίσθημα θα την εξέφραζε περισσότερο;

>Το συναίσθημα της ικανοποίησης και αν μπορώ να πω και ένα δεύτερο αυτό την ευγνωμοσύνης. Γιατί μόνος μου δεν θα είχα καταφέρει τίποτα.

-Κάθε σου δισκογραφική δουλειά συζητείται πολύ, πουλάει πολύ, παίζει στα ραδιόφωνα, κάνει sold out συναυλίες. Υπάρχει κάποια «συνταγή» γι’ αυτή την επιτυχία;

>Αν υπήρχε συγκεκριμένη συνταγή για επιτυχημένες δουλειές όλοι θα την ήξεραν γιατί θα πουλιόταν στα περίπτερα. :) Δεν είναι τόσο απλά και εύκολα τα πράγματα όμως. Η ιστορία έχει δείξει ότι ο κόσμος που ακούει και κρίνει είναι απρόβλεπτος, δεν αντιδρά μόνο σε ένα συγκεκριμένο άκουσμα. Γι’ αυτό και ο καλλιτέχνης θα πρέπει να παρουσιάζει αυτό που τον εκφράζει, αυτό που έχει μέσα στην ψυχή του, αυτό που θεωρεί εκείνος το καλύτερο. Μόνο έτσι μπορεί πραγματικά να έρθει η επιτυχία.

-Στις δουλειές σου είσαι ο συνθέτης, ο ερμηνευτής, ο παραγωγός.... Αν επέλεγες να ερμηνεύσεις τη σύνθεση κάποιου άλλου ή να εμπιστευθείς το αποτέλεσμα σε άλλο παραγωγό θα ένιωθες άβολα;

>Όχι, γιατί να νιώθω άβολα; Όλα τα παραπάνω που αναφέρεις, η σύνθεση, η ερμηνεία και η παραγωγή είναι επιλογή, όχι εμμονή. Αν έπεφτε στα χέρια μου ένα τραγούδι ή μια μουσική που να με εκφράζει θα το προχωρούσα, όπως έχω κάνει και στο παρελθόν. Σε ό,τι αφορά στην παραγωγή, θέλω οι δουλειές μου να έχουν το προσωπικό ύφος και γι΄ αυτό το λόγο πάντα τις επιμελούμαι.

-Κάθε νέα δισκογραφική δουλειά προκύπτει ανάλογα με τη διάθεσή σου να εκφράσεις κάτι ή είσαι άνθρωπος που προγραμματίζει και μπαίνει στα δεδομένα χρονικά πλαίσια και τις απαιτήσεις μιας δισκογραφικής εταιρείας;

>Είμαι άνθρωπος που προγραμματίζει, αλλά δεν μπορώ να πω ότι έχω αισθανθεί την πίεση που περιγράφεις. Αυτός που διψάει για νέες δουλειές και ακούσματα περισσότερο είναι ο κόσμος. Και σε αυτό τον κόσμο που με στηρίζει οφείλω να είμαι συνεπής.

-Με ποιο σκεπτικό γίνεται η επιλογή των τραγουδιών που συμπεριλαμβάνονται σε κάθε ένα από τα άλμπουμ σου?

>Κάθε νέο άλμπουμ περιλαμβάνει τραγούδια που ταιριάζουν με την ψυχοσύνθεσή μου, με την ανάγκη να εκφράσω αυτά που νιώθω εκείνη την περίοδο, αλλά που να ταιριάζουν και στο κλίμα της εποχής. Γι’ αυτό πιστεύω ότι μεγαλώνω παράλληλα με τους δίσκους μου! Όσο αλλάζω αλλάζουν κι αυτοί, όσο ωριμάζω ακολουθούν κι εκείνοι.

-Είσαι ένας από τους πιο «πολυ-πουλημένους» καλλιτέχνες των τελευταίων χρόνων. Άρα ο στόχος της αγοράς έχει κατακτηθεί. Ποιοι είναι οι επόμενοι καλλιτεχνικοί στόχοι σου;

>Ένα project στο οποίο ποντάρω πολύ γιατί έχω δουλέψει γι’ αυτό πολύ έντονα τα τελευταία δύο χρόνια είναι το πρώτο αγγλόφωνο άλμπουμ μου, που κυκλοφόρησε αυτές τις μέρες στην Ευρώπη. Ήταν ένα όνειρο χρόνων που έγινε πραγματικότητα. Τις τελευταίες μέρες μάλιστα βρέθηκα στη Γερμανία για τις πρώτες προωθητικές ενέργειες του δίσκου που έχει τον τίλο «Mihalis». Επίσης, θα ήθελα να πειραματιστώ σε φρέσκα, πρωτόγνωρα, αν θέλεις, για μένα πράγματα καλλιτεχνικά. Πράγματα που θα με πάνε ένα βήμα πιο πέρα.

-Η δημιουργία ενός άλμπουμ που προορίζεται να κατακτήσει αγορές έξω από την Ελλάδα ήταν μια προσωπική ανάγκη ή ένα πλάνο marketing;

>Ήταν ένα όνειρο πολλών χρόνων που κατά κάποιο τρόπο τώρα αρχίζει να γίνεται πραγματικότητα.

-Θα θεωρούσες πως μια αναγνώριση από τις διεθνείς αγορές θα σε ολοκλήρωνε ως καλλιτέχνη;

>Μία τέτοιου είδους αναγνώριση θα με χαροποιούσε ιδιαίτερα. Ο καλλιτέχνης, ωστόσο, πρέπει πάντα να αισθάνεται ανολοκλήρωτος. Μόνο έτσι εξελίσσεται και «ψάχνεται» συνέχεια για νέα πράγματα.

-Αυτή η εμπορική επιτυχία των δίσκων σου πως μεταφράζεται σε συναίσθημα ανάμεσα σε σένα και στο κοινό;

>Η σχέση μου με το κοινό μετράει πολλά χρόνια πια. Είναι σχέση αγάπης, αμοιβαίας εκτίμησης και θαυμασμού. Είναι ο μεγαλύτερος θαυμαστής, αλλά ταυτόχρονα και ο πιο σκληρός κριτής. Είναι άνθρωποι με τους όποιους μεγαλώσαμε παράλληλα, αλλά και νέα παιδιά που πάντα μου δίνουν δύναμη και ενέργεια στα live.

-Έγινε λόγος πως εγκατέλειψες το «έντεχνο» προς χάριν του «ποπ» και του «εμπορικού». Έχει η μουσική ετικέτες;

>Είναι σχεδόν αστείο να δημιουργούμε κατηγορίες στο τραγούδι σήμερα που παγκόσμια η μουσική δεν έχει σύνορα και διαχωριστικές γραμμές. Πάντα θα υπάρχουν σε όλα τα είδη καλά και κακά τραγούδια. Μουσική που αποδέχεσαι ή μουσική που δεν αποδέχεσαι. Το θέμα είναι με πόση γνώση και σοβαρότητα ασχολείται κανείς με το αντικείμενό του και συγκεκριμένα στη δικιά μας περίπτωση τη μουσική. Τα τραγούδια δεν είναι ούτε Armani ούτε Dolce & Gabbana για να κυκλοφορούν με ετικέτες.

-Γενικότερα πώς αντιμετωπίζεις τις αρνητικές κριτικές;

>Συνήθως με ενδιαφέρον, αναλόγως πάντα από που προέρχονται. Όταν γνωρίζω από πριν ότι είναι κακεντρεχείς, στοχευμένες και άνευ λόγου απλά τις αγνοώ. Τι υπόλοιπες τις διαβάζω και τις σέβομαι έστω κι αν μερικές φορές είναι εντελώς άστοχες.

-Συναυλιακές σκηνές και μεγάλες πίστες... Πού νιώθεις πιο δημιουργικός;

>Δημιουργικός νιώθω στο στούντιο όπου γράφω και ηχογραφώ τραγούδια. Στις συναυλίες το συναίσθημα ότι γίνεσαι ένα με τον κόσμο είναι ασυναγώνιστο. Στα νυχτερινά μαγαζιά είναι άλλοι οι κανόνες. Έχει κι αυτό την ομορφιά του όμως.

-Πιστεύεις πως η παγκόσμια κρίση που αντιμετωπίζει η δισκογραφία τα τελευταία χρόνια κάνει πιο δύσκολα τα πράγματα για έναν καλλιτέχνη;

>Σίγουρα τα πράγματα είναι δυσκολότερα. Μικρότερη ζήτηση καλλιτεχνών, λιγότερα συμβόλαια από τις δισκογραφικές. Σε αυτό το κλίμα, όμως, θα επιβιώσουν μόνο οι καλύτεροι και οι πιο δημιουργικοί.

-Πόσο κακό πιστεύεις ότι προκάλεσε στη μουσική βιομηχανία το on line sharing;

>Το κακό που προκαλεί κάθε τέτοιου είδους ενέργεια. Είτε κάνουμε λόγο για «πειρατικά» cd, είτε για on line sharing. Για να ολοκληρωθεί μία δισκογραφική δουλειά έχει εργαστεί αρκετός κόσμος, έχει προσφέρει και έχει κουραστεί για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Με αυτές τις μεθόδους απόκτησης της μουσικής είναι απλά σαν να μην εκτιμάς τη δουλειά αυτών των ανθρώπων. Είναι σαν να τους αφαιρείς κάθε κίνητρο να συνεχίσουν να φτιάχνουν όμορφες δουλειές με επαγγελματισμό και μεράκι..

-Η πηγή της έμπνευσής σου φαίνεται να είναι κατά κύριο λόγο ο έρωτας. Ποιο από τα τραγούδια σου θεωρείς το πιο «ερωτικό»;

>Το κάθε τραγούδι λέει μια ιστορία. Η κάθε ιστορία έχει την ικανότητα να «μιλάει» στον καθένα με διαφορετικό τρόπο. Οπότε το θέμα δεν είναι πιο θεωρώ εγώ το πιο ερωτικό τραγούδι, αλλά ο καθένας ακροατής ξεχωριστά. Αυτή την περίοδο αν θα διάλεγα , παρ’ όλ’ αυτά, δύο τραγούδια: θα ήταν «ο Βυθός» και το «Να μείνεις εδώ».

-Και ο ίδιος ο έρωτας τι ρόλο παίζει στη ζωή σου;

>Αναμφισβήτητα σημαντικό ρόλο. Ο έρωτας είναι κινητήριος δύναμη, είναι πηγή έμπνευσης, είναι ανάγκη. Ο έρωτας υπάρχει σε ότι κάνουμε, σε όλες τις δραστηριότητες της ζωής μας.